Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ

Στην ημερίδα της Ένωσης Δικαίου Προστασίας Καταναλωτή την προηγούμενη Πέμπτη ακούσαμε ενδιαφέροντες ομιλητές, δικαστές,καθηγητές και δικηγόρους να αναλύουν τα νέα δεδομένα για τις αλλαγές στο νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά άλλως νόμο Κατσέλη όπως είναι γνωστός.
Θα επαναλάβω γρήγορα κάποιες παρατηρήσεις όπως ότι

1. ο νόμος βρίθει από αντισυνταγματικότητες
2, πρέπει να προστετευτεί οπωσδήποτε η πρώτη κατοικία
3. ζητείται πλήθος εγγράφων τόσο για τον δικαιούχο όσο και για την/τον σύζυγο και
4. υπάρχει ακόμη τεράστια ασάφεια για πολλά σημεία με αποτέλεσμα στις εύλογες ερωτήσεις των συναδέλφων να μην μπορούν να δοθούν συγκεκριμένες απαντήσεις.

Εκεί που όμως θα ήθελα να σταθώ είναι η εύστοχή και συναισθηματικά φορτισμένη σε πολλά σημεία εισήγηση της Ειρηνοδίκη Λαυρίου κα Κουβαρά.
Η κα Κουβαρά δεν έκανε μια ψυχρή ανάλυση του νόμου αλλά προχώρησε διατυπώνοντας γνώμη και πρόταση για το τι θα έπρεπε να γίνει. Από αυτά που είπε σταχυολογώ:
1. Συμφώνησε με τους προηγούμενους ομιλητές για την αντισυνταγματικότητα του νόμου.
2. Εύστοχα ανέλυσε την μη δολιότητα των οφειλετών σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης.
3. Οι αιτήσεις που έχουν κατατεθεί είναι πολύ λίγες (δικά της λόγια) σε σχέση με την κρίση που διάγει η χώρα.
4. Η πρώτη κατοικία θα πρέπει να είναι ακατάσχετη και αυτό να συμπεριληφθεί στο άρθρο 953 του ΚΠολΔ περί ακατασχέτων.
5. Είναι απαράδεκτο να ζητείται από τους δανειολήπτες να προσκομίζουν έγγραφα που αφορούν τον αντίδικο όπως βεβαιώσεις και συμβάσεις. Αυτές είναι υποχρέωση της Τράπεζας.
6. Ο Κώδικας Δεοντολογίας των τραπεζών έπρεπε να είναι νόμος αν πρέπει να είναι σεβαστός. Αυτή την στιγμή την παράβαση των όρων του εκ μέρους κάποιας τράπεζας δεν μπορεί να ελέγξει ούτε η τράπεζα της Ελλάδος.

Ακούγοντας λοιπόν μία δικαστική λειτουργό να μην δρα μόνο ως ουδέτερος εφαρμοστής του νόμου αλλά να καταθέτει συγκεκριμένη πρόταση δεν μπορείς παρά να την επικροτήσεις.

Η ΖΩΗ ΜΕ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ

Από το 2009 όλοι οι Έλληνες, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο αλλά και κάποιοι καθόλου, ζούμε μέσα στην ανασφάλεια και στην αβεβαιότητα για το μέλλον. Όλοι περιμέναμε ότι μετά από κάποια χρόνια θα γινόταν καλύτερη η ζωή μας και η καθημερινότητά μας και θα μπορούσαμε να ζούμε κανονικά.

Μέχρι στιγμής δεν συμβαίνει αυτό. Η ανασφάλεια για το τι πρόκειται να γίνει μεγαλώνει και ο καθένας από μας προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να επιβιώσει. Σε αυτό είμαστε αρκετά ικανοί και βρίσκουμε τρόπους να συνεχίζουμε την ζωή μας. Η διαφορά είναι ότι μιλάμε για κάλυψη βασικών αναγκών.

Αυτές που ακούγονται δυνατά είναι φωνές πολιτικών και δημοσιογράφων, που προσπαθούν να χειραγωγήσουν τους πολίτες και να τους αποπροσανατολίσουν.

Αυτά όμως έχουν τελειώσει. Στις ιδιωτικές συζητήσεις γνωρίζουν όλοι ότι εξαπατούνται με κάποιο τρόπο και ότι δεν είναι δυνατόν να πληρώσουν πολύ περισσότερους φόρους και χαράτσια.

Για κάποιους φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι που τεμπελιάζουν, για άλλους οι ελεύθεροι επαγγελματίες που κλέβουν, οι πρόωρες συντάξεις, η μη έκδοση αποδείξεων. Οι μισοί μαλώνουν με τους άλλους μισούς και ο στόχος έχει επιτευχθεί: απασχολημένοι να μαλώνουμε μεταξύ μας χάνουμε το δάσος, το οποίο αφήνουμε να εκμεταλλεύονται ανίκανοι πολιτικοί, διεφθαρμένοι επιχειρηματίες και πληρωμένοι παπαγάλοι. Επίσης μία χούφτα ανθρώπων, που αποφασίζουν από μακριά για μας τους μικρούς άγριους της Μεσογειακής Ζούγκλας.

Αν κάποιοι νομίζουν ότι τα παραπάνω θα λυθούν με ένα κομπιούτερ και μαθηματικούς υπολογισμούς τεχνοκρατών και μόνο, είναι γελασμένοι. Για να αποφασίσεις για έναν τόπο θα πρέπει να τον ζήσεις. Να δεις την γεωγραφία του, τον καιρό του, τους ανθρώπους του, τις συνήθειες του. Εδώ θα μου πείτε οι ντόπιοι πολιτικοί και δεν ενδιαφέρονται θα το κάνουν οι εκτός. Μια που δίνουν τα χρήματά τους δεν θα’πρεπε, πρώτα να κατανοήσουν και μετά να αποφασίσουν; Γιατί ποιος από μας πιστεύει ότι οι αποφάσεις παίρνονται στο ελληνικό Κοινοβούλιο;

Αυτό που πρέπει να γίνει σεβαστό είναι οι πολιτισμικές συνήθειες ενός τόπου ειδικά όταν δεν παραβιάζονται δικαιώματα άλλων. Ο Νότος υπήρξε πάντα ένας μαγευτικός τόπος, που όμως δεν ήταν και ποτέ ιδιαίτερα ήσυχος. Επίσης ειδικά για την Ελλάδα υπάρχουν τόσες προκαταλήψεις και στερεότυπα οι οποίες δεν ανταποκρίνονται πάντοτε στην πραγματικότητα και αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι πολλοί επισκέπτες αναφέρουν ότι άλλο πράγμα είχαν στο μυαλό τους και άλλο συνάντησαν όταν ήρθαν εδώ.

Βεβαίως δεν μπορούμε να γίνουμε σαν τον Βορρά και δεν θέλουμε και δεν πρέπει. Βεβαίως και πρέπει να διορθώσουμε πάρα πολλά πράγματα που είναι λάθος. Αλλά πιστεύει κανείς ότι συνήθειες και πρακτικές δεκαετιών θα διορθωθούν με τόσο βίαιο τρόπο μέσα σε μερικά χρόνια; Όχι βέβαια και ειδικά αν δεν υπάρχει η συναίνεση των πολιτών, που δεν έχουν πειστεί ακόμα ότι όλα αυτά γίνονται για το δικό τους όφελος και όχι για να επωφεληθούν άλλοι τον πλούτο της αλλά και για να τιμωρηθούν οι ίδιοι ως κακά παιδιά.

Σκοπός μας με το site αυτό είναι να ακουστεί η φωνή του πολίτη της Ελλάδας. Όχι των πολιτικών αλλά ανθρώπων που ζουν, δουλεύουν και αγωνίζονται σε αυτή την χώρα. Γιατί υπάρχει και αυτή η φωνή που δεν έχει όμως τα μέσα να ακουστεί μέσα από άλλα κανάλια. Ακριβώς αυτή η φωνή του πολίτη θα έπρεπε να ακουστεί και να μετρηθεί η γνώμη της. Ακούστε με προσοχή!